EZELDEN GELEN YAŞLAR...
Henüz ana karnında harladım közlerimi
Bir ayrılık sancısı yapışmıştı ruhuma. Doğar doğmaz boşalttım avazla gözlerimi Duyanlar aldırmadı kanayan cüruhuma... Ben ağlarken güldüler figanı feryadıma İşte o gün bugündür anlaşılmaz olmuşum. Bazan olur karışır tebessümler yâdıma Onlar da bir anlıktır hiç gülmeden solmuşum... Geceye düşkünlüğüm ezelden mi bilinmez Her sabahın güneşi sanki doğduğum gündür. Gurubu görene dek gözyaşlarım silinmez Gamhane nehar bana çile dolu sürgündür... Özlemimi içime atıpta yutkunurken Günden güne artıyor hüzünkar sabahlarım. Mahşer günü ruhuma âmeli okunurken Altında ezilecek, ağırsa günahlarım... ÜNSÜZ... |
Lâkin üc kez okutup, yoksul dostumuzun siirleri kadar olmasa da, hayli düsündürecek nitelikteydi...özellikle de final KISMI.
Tebrikler Latif Kardesim.
Selam ve sevgiler...