hayalgün savrulur bedenimden, hazan dönüşü bir yoldan geçerken bastığım kuru otların ruhundan meçhul bir kız kalbime dokunur. bıraktığı izler,derin kesik yaralar öpsem dudaklarından ay utanır. bir banka oturup ufuk çizgisine daldığımda üstümden geçen kuşlar sisler arasından kaybolduğunda, yalnızlık dibe vurduğunda ve üşürken saçlarımı okşayan kızın hayali, ruh halimi tetikliyor. birden rüzgarın kucağında uçuşan kağıtlar; savrulan bedenimden kanlı harflere döküldüğünde, grimsi bir tat bırakır kalbimin üşüyen kelebeklerinde, |