YALNIZ SEVENLER ANLARÇalmasınlar kapımı uyanacak anılar Zaten çok zor uyuttum burda gürültü yasak Hayatını yaşıyor deyip dursun faniler Gizli bir zula yaptım ruhum orada tutsak Ezber ettim yalanı dilim unuttum diyor Dudakta kahkayayı zehir diye içiyor. Duygular parça parça ancak gece uyanır Süzülür gözlerimden yokluğun kızıllığı Öyle bir acı ki bu yalnız seven dayanır Silinir hafızamdan dünyanın güzelliği Kendimi kaybederim ne ölü ne canlıyım Buna rağmen hiç korkmam içte delikanlıyım. Buz gibi yatağıma kabuslar eşlik eder Çığlıkla uyanırım kendime sarılarak Tittreyen bedenimle yine geçmişe gider Umuda tutunurum hasrete karılarak Küçük bir çocuk gibi kapatır gözlerimi Üflerim nefesimden yalvaran sözlerimi. Bir anne şefkatiyle keşke sarabilseydin Bir ömür mutluluğu bahşederdin sen bana Gitmeden yüreğine aşkı sorabilseydin Geride kalmak nedir söylerdi belki sana Karda kalan yaralı küçük bir kuş görürsen İşte o benim bilki geri dönüp ararsan. Gördüğün her çiçekte lütfen beni anımsa Bak nasıl da kuruyor zamansız yağan karda Bu aşka kurban diye adanan bir canımsa Zannetme bu yüreği ardından inkisarda Madem kararı verip ruh eşim diye seçtim Ben bu candan o anda zaten bilerek geçtim. İnkisar: Gücenme, gönlü kırılma. Ayvazım DENİZ |