Keşke,
bu sayfaya ilk yorumu ben yazsaydım.
Tüm yorumcular,
tüm şiir okuyucuları,
tüm gönlü yaralılar,
tüm sevenler,
sevip kavuşamayanlar,
hasretlere düşenler,
sevdiğini şimdi hatırlamayanlar,
hatta ve hatta asla anmayanlar(!),
bilcümle hepsi okurdu yazdıklarımı...
Okurdular benim şahit olduğumu şaire...

Evet!...
ben şahidim...
Sağ elimde kuran, sol elim havada, yemin ediyorum sizlere...
Şahidiyim bu hikayenin,
hikayede tüm anlatılanların...

O,
hiç düşünmedi...
Ne gecesinde, ne gündüzünde, ne dününde, ne bu gününde...
Tamamen çekemeyenlerin iftirası.
O, asla düşünme suçunu işlemedi...

Gerçi,
bazı geceler yorganı kafasına çekerdi ama,
hiç hıçkırık sesi duyulmazdı.
Sabahları da gözleri şişmiş olurdu uyumayan insanlar misli ama,
sesi soluğu da çıkmazdı hani hiç.
Sadece,
neden bilmem, tırnaklarını yerdi.

Efendim, aynaları da çok seçer kendisi.
Gerçi,
bu aralar biraz solgun gösteriyor onu aynalar ama,
geçenlerde üşütmüştü, sanırım ondan dolayıdır...
Öyle küstüm müstüm ayakları yok.. Külliyen iftira .

Ha!...
Geçenlerde ayna çatlamıştı bir...
Sanırım güzelliğine dayanamadı garibimin...Mutluluğuna ya da...

Lafı uzatmayayım, onun hiç bir sıkıntısı yoktur...
Kahvaltısı da sağlam yapar ha...
Bir sevmediğim husus var, sigaraya başladı yine...
Sabahın köründe de ne pis kokuyor meret.
Arada bir,
zeytin yerken özellikle, gözleri yaşarıyor, dikkat ettim...
Sebebini bilemiyorum ama,
şu menem sigaranın dumanından olsa gerek...

Ne yalancı, iftiracı insanlar var.
Mutsuz diyorlarmış...
Mutsuz olan insan,
her sabah elleri cebinde, ıslık çalarak işe gider mi yav?

Ama,
burada bir şeyi de itiraf etmem gerek.
Yemin ettim kurana, şerefe çünkü...

Onun bir sırrı var...
Her şey güzel, her şey hoş da,
bir şiirler tuhafıma gidiyor...
Nasıl şiir onlar?
Nasıl yazılır?
Neden yazılır?

Bu soruya cevabım yoktur efendim...

''Kadere de kızmıyorum artık
yazılan neyse o olur
senden sonra kürek gibi bir dil büyüttüm
seni sorana
dolu dolu küfürleri doldurup doldurup
atıyorum üstlerine
belki de benim kadar kirlensinler istiyorum
ben nasıl ki sen giderken
sulu sepken yağan gözşyaşlarımla
yüzüme yol yol iz çizip
her yolda bir kez daha seni kaybederken
korku içinde kollarımı bedenime dolayıp
sakin ol laflarıyla kirlendiysem
öylesine kirletiyorum yokluğunu.



Öylesine yaşıyorum işte
Bir zamanlar sensiz yaşayamam dediğime bakma
yaşanıyormuş meğer..
Sen bunları yazdığıma bakma. ''

İfadem bu kadardır...