CAM KIRIKLARIHer yanımız cam kırıkları dolu Öğrendik kalmayı ve hatta gitmeyi Bu son firarımız senle Bir daha aşk ile vuslata dair Yeşil gözlerden filizlenen umutlar Ben on ikinci kadının Hayat ırmağının son perdesi Çok yıllar araladım takvimlerden Düştüm kalktım ama hep aradım Hacer gibi İsmaili bir arayıştı benimkisi İçim yalnızlık dolu kuraklık iken On ikinci pınar oldum busene ram oldum Fermanı yazmışlar asmışlar Hastalara ne bir el, ne bir merhamet Ölsünlermiş Öylece terk etmişler beyt’ül aşkın diyarında Her yanımız cam kırıkları dolu Öğrendik kalmayı ve hatta gitmeyi Vicdansızlar elleri cepte keyfince Poz verme derecesinde Bir kalbi ikiye bölmekte ustalıkla Nasıl bir on ikiye hizmet etmekte bencillikle Kozlar güçlünün elinde gürz gibi okkalıca inmekte yüreklerimize Umudunu yitirdiğin gün ölürsün.. Biz bugün cesediz belki Ama gün gelir On ikinci damar can suyunu içer kana kana Aşk-ı nüma olur K.YÜKSEL |
gönlüne saglık şaire