VE, DÖNMEYECEKTİ GERİYE....
Güneşi doğmayan dünyada bir garip
Bir garip şair yaşadı bir zamanlar Ömrü sevgiye özlemle, Ömrü sevgiyi Ömrü bir seveni aramakla geçmişti hep... Son dönemiydi ömrünün Bir güzel tanımıştı son anı deminde O da sevgiye susamış Kanamamıştı sevgiye bir türlü... Bulmuşlardı aradıklarını sonunda. Ölesiye bir tutkuyla başladı sevdaları Sekiz yıl sürdü bu sonsuz tutku selinin akışı Ne yazık... Ne yazık ki bitti sonunda Sevgili yıllar yılı Yeminlerle, tutkularla besledikleri bu aşkı Göğsünden bir kalp çıkarır gibi Sevgiliyi arkadan hançerler gibi Ortada bırakmıştı şimdi... Dönmüştü sırtını ona Ve geriye bakmadan gidiyordu şimdi... Sonsuza dek diyordu... Bir daha dönüşü yok diyordu. İşte böyle idi dünyanın aşkı İşte böyle idi garip şairin aşkı... Yıllarca canıyla besledikleri sevdaları Yoktu artık... Hayat Labirentinin içinde kaybolup gitmişti Varlığı ile sevdasını alıp gidiyordu ceylan gözlüsü... Ve dönmeyecekti geriye... Ölesiye... 02.10.13 Suat TUTAK |