''De be sevgili ....
Yüksek şura,mı gerekli tebessümlerinin gölgesinde sabahlamaya
En sızım/sı düşlerim kan revan yitikliğine
Karabasan diyorlarmış yokluğunun korkulu rüyasına
Sabah buz gibi yatağımda ensiz uyandığımda anladım'

Nasıl yorumlamalı şimdi bu şiiri?
Oku oku düşün...
oku oku yudumla...
Mümkün değil mi bir sabah tebessümlerine uyanmak?
Zor mu bu kadar?
İmkansız mı?

Ne kadar güzel bir hasret şiiri bu...
Yiğitçe de yazılmış ha!...
Yok öyle gözyaşı filan....
bangır bangır bağırıyor kelimeler...
Oku oku kahret...
Oku oku ağla...

''Gel be erkeğim hadi
Gün batmadan ufukta
Gün görmemiş küfürlerim doğmadan
Ölüm çalmadan yarınlarımı gel
Gel/ki gül teninde şafak atsın AŞK/''

Bu feryada yürek mi dayanır?
Hangi zalim yürek yumuşamaz bu sözlere?
Çıkıp gelsin artık beklenen.
Gelsin de,
şimdi havalara girer usuldan usula kendisi...
Öyle ya,
böyle sevgi her erkeğe nail olmaz...
Şanslı adam vesselam...