NEREDE O YEMİNLER
Türk’üm, doğruyum dedik yalanları savurduk.
Çalışkanım diyerek tembelliği yoğurduk. İlke edinmiş iken küçüğü korumayı.. Büyükleri sayarken hepten saygısız olduk. Yurdu ve milleti de sevelim derken yerdik. Düşmanların eline kocaman bir koz verdik. Özümüzü yitirdik gözümüzle ağladık. Haine pirim verip kolaylıklar sağladık. Ülkümüz yükselerek ileriye gitmekti. Cehaleti ittirip kör kuyuya itmekti. Türklüğe varlığımız emanettir diyerek. Büyüdük ve kök saldık dal dal nane yiyerek. Ey bu günlerimizi sağlayan Büyük Atam.. Açtığın yolda durduk bırakmaz adım atam. Kurduğunuz ülküyü hepten anlamaz olduk. Asırlık olamadan içten sararıp solduk... Ne Mutlu Türk’üm diyene ay bizim yıldız bizim. Zalime diz çökersem tümden kırılsın dizim. Yıllar yılı ant içtim yine aynıdır sözüm. Haine hiç doğrulmaz sevgiyle dolu özüm... Emine Balı Oğuz |