DUR
Dur!
Lütfen atma, gözyaşımın yanında Hafif kalan kurşunları İncitirsin çocukluğumun en güzel anlarını Barut kokusu almasın Annemin kundağımı sakladığı Sandığın içini. Kan akıtma gözlerimden, gözlerimizden Yaş yerine… Yüreğime, Pamuk şekerin yumuşaklığı yerine İntikam ateşini hapsetme. Artık patlamasın bombalar Korkuyorum. Lütfen, kara dumanların arasında Kaybolan çocukluğumu, Huzurumu, mutluluğumu geri ver… Elimdeki şekerlerin hepsini Sana veririm derdim ama Kardeşim ağlar sonra, Etrafımdaki herkes ağlıyor. Dumanlar arasında Geleceğim boğuluyor, nefesim daralıyor. Dur! Dur, lütfen atma Gözyaşlarımın yanında hafif kalan kurşunları… |