Beni, sensiz gecelerin zifiri karanlığında,
O, meçhul sabahlarına muhtaç,
Kahrolası yalnızlığımla bir başıma,
Müebbet sensizliğe mahkum,
Ölümcül sessizliğini de başıma gardiyan dikip,
Gitmemeliydin…!

Sıcaklığına, henüz alışmış,
Sevilmeyi, yeni tatmışken,
Umutsuzluğa terk edip,
Kara gözlerinin baş döndürücü,
0, körkütük sarhoşluğunda,
Beni öylece bırakıp,
Gitmemeliydin…!

Henüz avuçlarımda, ellerinin sıcaklığı vardı.
Tenimde, teninin kokusu,
Terin hala terimde, soğumamışken,
Kollarımdan böyle sıyrılıp,
Hüzün bulutlarını kubbeme iliştirip,
Gitmemeliydin…!

Sen, kırk yıllık ömrümün arayışı,
Yorgun gönlümün ruh arkadaşı,
Sen, yüzü ay ışığı,
Hislerimin sırdaşı,
Gülüşü cennet bahçesi, gamzeli yar.
Ey yar…!
Koparıp şu göğsümden, kalbimi alsaydın,
Oluk oluk kanımı akıtsaydın,
Aşkınla pervane yorgun bedenimi,
Parçalara ayırıp,
Cehennem ateşlerinde yaksaydın,
Yaksaydın,
Ama…

Ama sensizlik denizinde terk edip,
Hasret dalgalarına bırakıp,
İçimde sonu gelmez fırtınalar koparıp,
Böyle zamansız,
Böyle insafsız,
Gitmemeliydin…!
Gitmemeliydin…!


_____________Yorgunkalem…