Gülün Canı Sağolsun
Ellerimi tutsan... tutunamaz ellerin
Beyaz alevine rastladı yine gözlerim Sokak ardında filizlenen Çemberli taşa doğru Kibirli gül demeti Yorgun köprüye asılan Bir matem çıngırağı gibi Uğradıkça haneme Azap veriyor tüm anılarıma Sonra kapı açılıyor İçeri doğuyorsun Bitip tükenmek bilmeyen melodinle Kanıma renk oluyor tınılanıyorsun Girdabın eleme ders verir Kırbacına hüküm geçer mi İzliyorum anıların seceresini Çıkmıyor aklımdan Karanfil sokağın Mavi bilmecesi Ve martı denize tutsak yine Sevdiğinin hanesine ulaşamadan Dikenlerini soludu Gülün canı sağolsun Her bahar gelsin yeter... |