Ey Gönül, Nedir Senin Bu Halin
Yine bir haller var sende ey gönül
Uyur uyanık gecelerde Bölük börçük düşlerde Bir hüzün gölünde dolanırsın Sardın mı ki önceki yaralarını Ne yapacaksın bırak elin karalarını Bak kaç mevsim geçti diyemedin kimselere derdini Daha kaç kez imtihana çekeceksin kendini Kaç kere yalvardın Mevla’ya kurtulmak için derdinden Yağmurdan kaçarken doluya tutulmak için miydi Bir kabı boşaltayım derken, diğer tası taşırmak için miydi Sen içerledikçe benim hücrelerim sızlar Ağlamamak için kendimi sıktıkça İçim doldukça dolar Bir derdi yok edeceğim derken Neden başka bir derde yelken açar Ben “Yeter artık” dedikçe sen dertlerime bin dert açarsın Bilirim sen de hoşnut değilsin bu durumdan Ne yapacağını bilemez şaştıkça şaşarsın Hiç Sonbaharda hüzne dalmazdım Yeniden canlanırdı kışa inat tabiat Binbir renkle süslenirdi her taraf En derin duygular yüreğimi kaplardı Yüreğim çoştukça çoşar, neşe dolardı Bu Sonbahar böyle olmadı Hüzün ile tüttürdün yürek yaramı Geçti gitti derken, bir başka yerden deldin Bak yine beni uykusuz, huzursuz gecelere gark ettin Nedir senin bu halin Ne olacak seninle bu halimiz Bu dolu değil de boran da olur Kasar kavurur Sonbahar vurgunu Bir daha toparlayamazsın kendini Kaç kere dedim olmadık pınarlarda kanmaya kalkma Kanan sen olursun sonunda bak yanan da El adamı acımaz dönüp bakmaz ardına Vurgun yersin dayanamazsın anla artık anla… 23.09.2013 20.25 Perihan METİN |
Bu şiirinizde adeta insan kendini buluyor.
Gönüle söz geçirmek inan ki çok zor.
Muhteşem bir şiir. Tebrikler.