NEM KALDIsaçlarımda aklar yüzümde çizgiler gözlerimde resmin dilimde ezgiler içimde yuvalanmış umutsuz sezgiler giderken bıraktığın dün mü kaldı kurudu vücudum çekildi kanım solumdan beter oldu öbür yanım taş duvarlara yar oldu canım giderken bıraktığın ten mi kaldı ne doğan güne umut bağladım ne yokluğundan oturup ağladım acımı ilmik ilmik tığladım giderken bıraktığın can mı kaldı artakalan umudumu yele verdim damarlarda kanımı güle verdim varlığı yokluğu yoluna serdim giderken bıraktığın yan mı kaldı ben ki çöllere turab olalı sen gideli acıdan gönlü yaralı felek bir gün olmadıki oralı giderken bıraktığın ben mi kaldı Mehmet kaplan |