BANA KALDI
Ne yazıkki nazlı yar, sadece saran hüzün
Yel, bora kabülünse, acısı bana kaldı Yaz, baharı görmedim, soğuğu vurdu güzün Cefalar kabulünse, sancısı bana kaldı Özlem vurmuş baktım da yaralanan bağrını Söyle benden başkası dindirir mi ağrını Elbette duyar Mevlâm, kalpten gelen çağrını Uykular senin oldu, hancısı bana kaldı Çölleri çare bilip, sakın sen bizar olma Rengarenk açsın gülün, solan Gülizar olma Kem gözlerden uzak dur, birde sen nazar olma Yakut, zümrüt senindir, incisi bana kaldı Artık yüze vurdu bak, derinlerde ki yangın Gülüm bendeki yürek, bilsen ne kadar engin İki yürek arası, bitmeyen büyük cengin Hüzün katarların, öncüsü bana kaldı Muradın şemi yansın, Leyla olup gezerken En iddalı bestede, notaları dizerken Rebab telinde nağme, şu gönlüme sızarken Şu koskoca Evren’in, goncası bana kaldı Ellere dert olmasın, seviyorsam kendime Bağlıyımdır her zaman, yeminime andıma Bazan öyle coşarım, tüm zararım bendime Sana tombul sözcükler incesi bana kaldı Efkarlı feryatları, duymaz mı sanıyorsun Lüzumsuz zaten yandı, bak sende yanıyorsun Güneşin etrafında ay gibi dönüyorsun Anılar hep sendeydi, güncesi bana kaldı Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
ve de onu yaratan yüreğe
yüreğine sağlık
ömrüne bereket olsun