Özlüyorum...
Özlüyorum...
Yalanı yok kelamlarımın Özlüyorum nefesindeki nefaseti Dokunduğunda alev almayı özlüyorum; için için Sana baktığımda gözbebeklerindeki beni özlüyorum Sımsıcacık dokunuşlarındaki sevginin sıcağını Saçlarını okşayan ellerimin mutluluğunu özlüyorum Sana bakarken bana doğru esen rüzgardaki kokunu özlüyorum Saçlarına damlayan yağmur tanelerinin yanaklarına sızmasını Burnunun kenarından yol bulup dudaklarına akmasını özlüyorum Dakikalarımda asırlara yer açmanı; asırlara sevgiler saçmanı özlüyorum... Ben; Ben seni özlüyorum hiç utanmadan Ağlarken sensizliğin yakıcılığında gözpınarlarıma yapışmış yüreğimle Sözlerindeki sevgi nağmelerinde erimeyi özlüyorum birtanem... Utanmıyorum seni özlemekten Ağlarken yanaklarımda ellerinin izini ıslatmaktan utanmıyorum Ne yapabilirim ki başka? Seni; Sensizliğin soğuklarında sırılsıklam yaşarken Zemheri soğuklarına inat; cehennem sıcağı gözbebeklerinde doyarken aşk’a.... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |