Özlüyorum...
Yalanı yok kelamlarımın
Özlüyorum nefesindeki nefaseti
Dokunduğunda alev almayı özlüyorum; için için
Sana baktığımda gözbebeklerindeki beni özlüyorum
Sımsıcacık dokunuşlarındaki sevginin sıcağını
Saçlarını okşayan ellerimin mutluluğunu özlüyorum
Sana bakarken bana doğru esen rüzgardaki kokunu özlüyorum
Saçlarına damlayan yağmur tanelerinin yanaklarına sızmasını
Burnunun kenarından yol bulup dudaklarına akmasını özlüyorum
Dakikalarımda asırlara yer açmanı; asırlara sevgiler saçmanı özlüyorum...
Ben;
Ben seni özlüyorum hiç utanmadan
Ağlarken sensizliğin yakıcılığında gözpınarlarıma yapışmış yüreğimle
Sözlerindeki sevgi nağmelerinde erimeyi özlüyorum birtanem...
Utanmıyorum seni özlemekten
Ağlarken yanaklarımda ellerinin izini ıslatmaktan utanmıyorum
Ne yapabilirim ki başka?
Seni;
Sensizliğin soğuklarında sırılsıklam yaşarken
Zemheri soğuklarına inat; cehennem sıcağı gözbebeklerinde doyarken aşk’a....

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON