Gölgeden Yükselen Titreyiş
kımıldamadan kırptı dünyasızlığı
her yana saçarken günahsızlığı gölgeler titredi sevapsızlıkla ahmakça güldü ağlayamayan gözsüzler ona, ondan kalana, onsuzluğa zindansız her yanda mahkumdu oysa çimensiz rüyalarda ilkbahar beyazı olmayan kışlarda karsız bir adamdı gölgeler titredi hiçlikle ona, ondan kalana, onsuzluğa Derin atışlı kuş kalpleri nefessizce yaşattı tenini kalbi onların onlar kalbinindi beraber uçtular oysa gölgeler titredi gülüşsüz ona, ondan kalana, onsuzluğa sonsuzlukta işlenen cinayette gözünden bir damla yaş dilinden hala haykırış çıkmakta sonsuzluğun gölgesi her titrediğinde ruhum gölgelere kaçar sessizce hangi sokakta hangi şehirde hangi ülkede bilmem ama o ölüyor işte gölgesi daha doğmamış bebeklerle ve karanlığa düşen bebeklerin gölgesi o oluyor ışık olup doğuyor yeryüzüne O o (kim öldürdü gölgesi doğmamış bir bebeği) |