uyu sen uyu ki yastığım soğumadan çekip gidebileyim bana küskün bu şehirden
gündüze de vakit az kaldı zaten gölgeleri varken henüz gecelerin hadi uyu
söz söz veriyorum sana sarılan şu yetim gölgem yine seninle uyuyacak tebessüme muhtaç fallarımızı gün olunca birlikte açarsınız o çingene kadına üç beş kuruş da fazladan verin benim için
nasılsa avucunuza değil nabzınıza bakıp duruyor s ı r ı t a r a k adını aşk koyuyor her kahve falı sonrası bilemediği hayallerin bilmemek ne zor dünü, bugünü, yarını hayalleri, hatta kaderi al gölgemi senin olsun bırak beni... çekip gideyim hayalin beynimin her köşesinde
sen uyu dön arkana bu kez öyle uyu ben çingeneden sırıtmayı öğrendim kimse anlamaz seni sevdiğimi giderken hayaline sırıtarak bakarım sevdiğim
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Al Gölgem Senin Olsun şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Al Gölgem Senin Olsun şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Güzel anlatımdı etkileyiçi şiir okudum kutlarım engin yüreği Yüreğine kalemine sağlık Yüreğin susmasın ____________________________________________________Saygılar
Şiirler, şiirler, şiirler... Nedendir bilinmez, bağrında hep gitmeleri gizler, ısıtır, besler bu mahzun şiirler... Niyedir hep gitmeler? Nedendir alıp başını gitmek bilinmezliklerin gizemine? Ya da, gidenlerin hikayesini almak kaleme... Hasretleri, acıları, yalnızlıkları...
Ve, karanlığın yarenliği yalnızlıklara... Göz yaşları... Yağmurlar...
Ama, ille de gitmeler işte... En acısı da, alıp başını gitmek galiba... Sevdayı, uykusuna teslim edip, karanlığı yorgan kılıp düşlerine, seher yelinin okşamasına terk edip saçlarını, takılıp göz yaşı treninin katarına, gitmek işte dönmemecesine...