Bir hevesin içinde otur
bekle beni
gözlerini dik başka düşe
ama gideme
sonrada agla
belki gelirim diye düşün
ve düşün
bu bir m’eziyetmiş gibi
anlat yüregine





hatırlamazsın
önceki bir zaman dilimiydi
hani
soluma açıp durdugun tünelleri
sonrada
sevgimi kürtajlayıp , görmezden geldigin
bu m’eziyeti
bahislemiştin yüregime






şimdi
gölgelerin sırrına karışıp
en derin sızısı olana
merdiven dikmek
yarama tepeden bakmalıyım
o zaman
unutabilirim belki seni





bakma sen
sevgi dedigin
sıg yaşanır bazı yüreklerde
bazıların da ise
derin kuyularda kaybolmak gibidir




kendi sızısına egilince insan
daha azı için ölü’nebilirken
daha
daha fazlasını ister
belki de yaşayamadıgımız için
ölü’mü bekler
yada ölürüz




ya da sevginin bataklıgında
çırpınıp durur
ve
bu nu meziyet sanarız
ki
bazımız için beklemek bile
olağan üstü bir yetenektir




hani sızısı sızısına denk olanı severmiş insan bu da masalmış.......