ELZEMBir garip mevzuydu aramızdaki Elzemli az biraz da kronik sancılı.... Tek başına derin bir kuyuyu dolduramıyor insan yanı başın da hep birini istiyor tebessümler bile dügüm dügüm kalıyor kursakta sen bilmezsin çok eskiden di okul sıralarında otururken , masum sandıgımız aşk sancısını sızdırdı kalplere o zamanlar bilmiyorduk aşkın bize göre olmadıgını usul usul ölümlenmiştik sanki sonu olmayan tüneldeydik ne bir ışık, ne de bir yol up uzun bir karanlık yine de sevdik kandırdık kendimizi bir ömür boyu acemisi oldugumuz aşkı kutsal sandık kendimize ve kendimiz gibi olanlara bunu inandırdık kaçsak dinermiydi bir limanda içimizdeki fırtına kaçmadık içi boş suratlara dayandık durduk daha ögrenmemiştik bu sancıya bir tek insan dayanırdı boşlukta sallanıp durmaya kim ögretmişti bize aşk denilen yarayı sevmeyi.... |