NE ÇABUK TERKETTİN GENÇLİKSaçlarım küle düşmüş zaman alevi sönmüş Dün dediğimiz günler yarınlardan da çokmuş Meğer damar da akan koyulaşan bir canmış Derman arama boşa bunun çaresi yokmuş. Gençlik denen o kumaş ne kolay da harcandı Eskidi aynalarda parlaklığı kayboldu Hiç bir şeye doymayan tek varlıksa insandı Kesti biçti olmadı yama tutmadan soldu.. Elde baston gezse de ruhu hep aynı kaldı Küçük bir çocuk gibi oynamalıydı koşup Ama beden çökmüştü gönlü kedere saldı Sonunda boyun eğdi mağlubiyete küsüp. Aynalara bakarak eski hali aradı Yaşlandım ben dedikçe özlemleri çoğaldı Eski gür saçlarını hayalinde taradı Bir kum gibi hayatın sahiline dağıldı. Lavinia |