AZ ACITIRMI ÖLÜM
Yüreğim sarmışken evreni
Üzerime örtülen ne güneş,ne ay Neydi başlangıç sorarım kendime Hiç birşeydi belki,ölürsün işte Zaman yaprak soldurdu,düştü kuru yaprak Çocuklukta kaldı çelik çomak oyunları Sanırım öldüğümde okunacak bir kitap Bu toprak kıymet bilir,yalan olanı Şahitti yağmur heceler dizeler Çocukkenmi az acıtır ölüm,yoksa büyüdüğündemi Hiç bilmemekmi,çok bilmekmi acı çekmek yoksa Satır sonunu görmeyen kelimeler,mektup olurmu Kağıttan gemiler bıraktım yağmur suyu oluklarına Ellerin tuttuğu demet kadardı baharlar Rüzgar esti savurdu kırçiçekleri Oda küsmük barış getirmiyor Dizler yorgun,belki yollar bozuk Artık ayak sürüyor,koşmuyor Duymaz görmez heybede saklı el açılmış dualar Esaretin yüze vurulan bedeli dirsekten akıyor Gün içinde döner beş mevsim yaşamlar Başı sonu belli aylardan sonbahar Gelmez kırlangıç ömrü yetmez Kırıntı hayatlar kırılmış bir kere Ne sen sor ne ben onay makamına sorayım Yüklenme;emir kuluyum ben ne yapayım |
Sayfanıza baktım yeni şiir var mı diye de... yokmuş :( yeni farkettim daha ... kuru kafa hiç hoş değil şair dost...gece gecee hele ki :)) hortlakları mı gösterceniz rüyamızda bizlere :)
iyi geceleriniz olsun.Saygılarımla. 7