Yarısı Kırık KalemGözlerindeki perde gizliyordu duygularını Anlamsız bakışlarında sevgi var mıydı? Kırık kalemden düşen satırlarda, Aşk sözlerinin yerleri eksik yazılamadı Şaşkın! O, büyük sevgi nasıl silinmiş, Sevgi dolu gözlere nasıl düşmüştü hazan? Yarısı kırıktı kalemin O’na yazıyordu mum ışığında Sonra; mum ışığı alev alacaktı umudunda Saklayacaktı her harfi, kırılan sol yanında Sabahlar çok uzaktı şair yüreğe. Özlem yüklediği şiirleri isimsiz Ünlemler şimdiden öksüz kalmış satırlarda Oysa bitimsizdi inandığı aşk Dünden yarına koşacaktı arkasından Yorgunluğa dem vurmadan. Elinde sevgi halatı avuçları nasır bağlamış Çektikçe incelen, ha koptu ha kopacak aman! Nereden geldi bu noktaya? Çapraz sorgularda beyin iflas Ah! Bu deli yürek Soluk soluğa hayal peşinde Yeniden aşkı yakalayacak belkide Sarı yapraklar ezilecek ayak altında Hüzünler bir adım önde Bu yarışın galibi belirsiz Karar çıkar mı bu aşkta Yarısı kırık kalem eskisi gibi yazar mı yeni baştan? Duyguların nefesi kesik yolun sonuna daha çok var Yarı yolda bırakmadı mı yâr? Ve yine mevsim sonbahar Çarpıyor hüzün duvarlarına aşk Güneş yarım doğuyor bahtına Şanssızlar kervanına bir yolcu daha. Resimlerde bir gözleri kalmış gerisi silik Yeni bir dünya bulup O dünyada onunla olma derdine düşmüş Bir âşık garip Hayat yormuş dizleri kırık Ne kadar dayanır ki yürek zayıf. Alnından kaşlarına inen çizgileri derin Aşk kaçıncı asırda çıkacak karşısına? Asırlık sevgi söz ettirecek mi kendinden Bekleyecek… Bekleyecek, sevgiye ömrünü adarken Yazacak yorulmadan, Yazacak… Hüzünleri çıkartıp atacak hazandan Yarısı kırık kalem elinde hep kalacak… Gamze YAĞMUR 10/09/2013 |