Nereden nasıl başlayacağımı biliyorum sevgili
Bu ne ilk mektup nede son olacak gibi
Artık göz yaşlarım damlamıyor cümlelerimin üstüne
Yüklediğim anlamlarda silinmiyor kelimelerden
Ve korkmuyorum ne gece nede dünden

Kaç yıldır ayrıyız bilmiyorum sevgili
0ysa kaç nefes almışım sensiz
Sanki daha dün gibi.
Sayısız baharlar yazlar eskittim kendimle birlikte
Saçlarım beyazlıyor zemheriye her girdiğimde
Gün geçtikçe yüzünüde unutuyorum batan güneşle birlikte.

Çekmecemde yıllar öncesinden kalan
Eski bir resim duruyor
Gözlerindeki ifade bana bir şey anlatmıyor
Geçmişten kalan bir alışkanlık
Ara sıra bakıyorum işte öylesine
Belkide bir parça sevgin kalmıştır yüreğimin bir köşesinde.

Sevgili
Gülmeye yeniden başladım bu günlerde
Senli alışkanlıklarımı bırakmışım mazide
Feryadımla yıkılan dağlar çiçekler açmaya başladı bile
Ayrılık kalanımı tarumar eder gidenimi hala bilinmeye
Gecenin koynunda mutlu oluyorum
Yalnızlığımla göz göze geldiğimde

Sevgili
Dün gece rüyamda gördüm seni
Üzerine çığ düşmüş uzatıyordum sana doğru ellerimi
Kefen gibi beyazdı yüzün
Morarmıştı ellerin
Kuşlar etrafında dans ediyordu çığlık çığlığa
Koşuyor...
Koşuyordum aklım gitmişti başımdan sallanıyordum boşlukta

Sevgili
Hayramı yorayım rüyamı şerremi? bilemedim
Yutkundukça göz yaşlarım bir bir boğazıma dizildi
Sıcacık çayımın dumanında siluetin belirirken
Dilim dolandı senmisin diyemedim
Sıcacık oldu şimdi sol yanım
Bak nasılda titriyor elim ayağım
Bu ilk mektup değil son da olmayacak sanırım
Ah sevgili
Sabah sabah yine kulaklarını çınlattım
Gitme kal diye azmı yalvarmıştım
Biliyormusun artık ağlamıyorum sevgili
Sadece yalnızlığımla yan yana yaşamaya alıştım.


Gamze YAĞMUR

25/O6/2016