Sorgulamıyorsan her an kendini;
İnsanlık vasfını koruyamazsın...


Zalimin zulmünden duygun taşmazsa
Feryatlar har olup kalbe düşmezse,
Neşter gibi, yüreğini deşmezse;
Fıtratta haşr-olup etiketlenen,
İnsanlık vasfını koruyamazsın...

Eksiğe-gediğe zihin yormazsan
Garip gördüğünde, hâlin sormazsan
Yarasını sevgin ile sarmazsan
Yetim gözyaşı’na divan durmazsan;
İnsanlık vasfını koruyamazsın...

Haklıyı-haksızı ayırmıyorsan
Mazlumu, yetimi kayırmıyorsan
Zalimin zulmünü duyurmuyorsan
Sesini yükseltip uyarmıyorsan;
İnsanlık vasfını koruyamazsın...

Fakir-fukarayı gözetmiyorsan
Yoksulun hâlinden söz etmiyorsan
Elini şefkat’le uzatmıyorsam
Dertleri süpürüp tozutmuyorsan
İnsanlık vasfını koruyamazsın...

Kardeş feryadını duyamıyorsan
Her dem yanındayım" diyemiyorsan
Gönülden meyledip kayamıyor-san
Yürekten merhamet duyamıyorsan;
İnsanlık vasfını koruyamazsın...

Haksızlığa başın eğdiriyorsan,
Kendini uyutup kandırıyorsan,
Türlü bahaneler saydırıyorsan,
Yanlışlara kılıf uyduruyorsan;
İnsanlık vasfını koruyamazsın...


İnsanca yaşamak huzur demektir 
Sermayesi sevgi artı emektir 
Ufkun ötesini görüp sezmektir 
Her şeyden ziyade kendin bilmektir!

İnsan en şerefli varlık demektir
Kendini bilmemek körlük demektir
Düşünmek, hayatı idrak etmektir 
İlim-İrfan, kendin bilmek demektir 

Nisyân yönleri de etkin demektir 
İnsan, unutmaya yatkın demektir.

Amaç,
Yermek değil; pasif kalma demektir 
Hafızanı dinç tut, DALMA demektir... 
 

Şuurlu farkındalık mesafe kat ettirir
Adım-adım yükseltip zirvelere erdirir

21.08.2011/ Metanet Yazıcı