SUSMAYI ÖĞREN GÖNÜLKuruyan dallarının sebebi hazan değil Vakitsiz yağan karla hüzün bedene düştü Yandığın yetmedi mi yüreğim artık eğil Kaynayan acıların kazanda çoktan pişti Rengin soldu yüzünde gözlerin feri kaçtı Vuslat dediğin çiçek başka kalplerde açtı. Bir kasaya koymuşlar mutluluk çıkamıyor Şifresi kayıp olmuş zorlama açamazsın Kader duvarlar örmüş azim de yıkamıyor Nasip değilse eğer su bile içemezsin Ah gönül vaz geç artık sen yalnız öleceksin Sevdaya ulaşılmaz sen böyle bileceksin. Çamurla sıvamışlar sana güneş doğmuyor Karanlık sokakların baykuşların yuvası Gökten rahmet yağarken sana dirhem yağmıyor Hala umut edersin elde hüzün kovası Duvarlara yazarsın fırçalarla aşk diye Herkes şansıyla doğar hala bu inat niye. Kır dizini sus otur elbet açarsın çiçek Her virane gönülde yaban otları bitmez Vahçi çiçek asildir etrafı sarar böcek Ulaşılmaz dağlar da yalnız baykuşlar ötmez Değeri bilen çıkar incitmeden koparır Mutluluk denizine seni alır aparır. Ayvazım DENİZ |
Her virane gönülde yaban otları bitmez
Vahçi çiçek asildir etrafı sarar böcek
Ulaşılmaz dağlar da yalnız baykuşlar ötmez
Değeri bilen çıkar incitmeden koparır
Mutluluk denizine seni alır aparır.
Her zaman ki tadındaydı üstad beğeni ile okudum alkışlıyorum yüreği
Yüreğine kalemine sağlık
Yüreğin hiç susmasın
___________________________________________________________________Saygılar selamlar......