Yalnızlığın Anası
yalnızlığa uçuran
kanatlar takındık seninle önce uçtuk yerle bir, dibinin dibinde sonra şakağa dolunca vurgun, yıldızları saydık soğuk gecenin ellerinde gözleri ıssızlık doluşan kalyonlar taşıdık, kanyonlar kalabalığa çökerken kanadı aşktan hasarlı o kuş, yalnızlık kolyesiyle büyüdü ceketinin biz/siz cebinde göremedin, ÇOK Y A Z I K OLDUK! bak yalnızlığın anası, nârtopu gibi doğdu üstümüze... Gülşen Mavi |