Tekrarı olmayan rüyalar gibisin/topla dağıtmış olduğun çocukluğunu erken kalktığın sabahlarda ve bil ki her sabah odama taşan yaşama telaşlarının elektriğine çarpılıyorum sana ıslak teminle/parmaklarımın arasından kaçıp gidiyor zam/AN..bilerek ardından gitmeyeceğimi ki kelimelerinin sağanağındayım,

sana sussam,
sana sus(a)sam

boğulacağımı bil/iyorum...




(...)

öleceğim mi dedim
sahi
öylemi demişim
dağılmışım
ellerimi bırakmadım henüz
özleyeceğim
demişimdir
sadece
özleyeceğim...

şşşş kızma
bildiğin gibi değil
korkuyorum sadece
kibriti bulamadım
ve
henüz yakmış olduğum bir ateş yok...

ne
mavi akşamın
küllü mevsimine aldanmışlığım
ne de
küllü mevsimin içinde
gözyaşından
doğmasını beklediğim bir kahraman yok...

yüzümü arıyorum
kırık aynaların izinde
ki
senindir
bıçağın keskinliğinde
gördüğüm el...

çağlayanın intiharı
boşluğa bırakmaktır
kendini
demiştim ya hani
işte bak
bunu ben demiştim
anımsadım
dağılmadan anımsadım
ve eklemiştim
intihar eder bütün sular
ki o sevişmenin ertesi
işlenebilecek başka bir günah yok...

senin çatlaklarından
sızan sularda
aradım
arındım
bilimsiz
en eski kehanet gibi
son halkasını kırarken zincirin
önce paramparça oldu
dağıldı
sonra
dağlandı
ve sonra
aynı yere perçinlendi
halkalandı..

özgür değildik biliyordum
bilmek anlamakta değildi
sadece
istiyordum
neyi?
neden?
değil
tenindeki iki doğrunun izinde
içinde
kaybolmuş
bir kuyuyum şimdi
öylesine b-akıyorum
tanımak için aynalara
bir anlık değil bu
bir andan
gelecek
zamanlara uzanacak...

sesini kısma
tırmanıyorum...






(...)