Mir’imMir’im ağır yaram ............... karışır yüzümün karanlığına gölgesi saç diplerimden başlar ölüm kalkma gözlerimden zahmetine can atan benim tırnaklarım pembe miydi anne kan çekilirse morlar gideceğini muştularmış zaten üşüyorum anne morglar neden soğutuyor kanımı açtığımda gözlerimi dünya gemisinde ilk ezandan önce okuduğunda kulağıma Kamet’i dediğinde gül yüzlü adın Aze Sala’m okunurken Arş-ı Âlâ’ya yükselen minarede ben de duyacak mıyım adımı anne gelip tüne göğsümün kafesine içir kirpiğinle gözyaşını aşkın serbeti sandırıp mühürle artık şiltemi vakit tamam müsaade etmez misin? Mir’im.! Bir tutam yıldız toplasam Yazmasında bohçalasam Mir’im desturla geldim eşiğine bir adım daha atamam peltek olmuş dizlerim çömdüm tozun üstüne bir tutam yıldız Mir’im.! indirirdim kursağımdan ............. Mir’im ağır yaram .... AzzE |