Öncelikle..Başınız sağolsun, Allah rahmet eylesin, Bir kuş gibi pervaz edip cennetlere uçmuştur inşaallah....

Sizede çok büyük sabr-ı cemiller diliyorum. Rabbim kimseye evlat acısı vermesin.

Bu kadar zaman geçmesine rağmen, hala O'nun sevgisi yüreğinizde taptaze kalması, bir anne şefketinin ve bir anne sevgisinin, daha geniş ifadesiyle bir anne yüreğinin, gerçek serencamını gösterdiniz bizlere..

Evladınıza yazdığınız şiirler, yazılar ve ifadelerinizin bu kadar geniş ve derin olması da bunu göstermektedir.

O kadar geniş ve uzun bir sevgi cümbüşü oluşturmuşunuz ki, okumakta zorlandım, yarıya gelince kesilip kaldım.

kelimeler gırtlağımda düğümlendi adeta... ifadelerinizi tam bitiremedim.

Mevlana'nın mesnevisini okuyan Yunus gibi, çok uzun olmuş kısacası Hakk dostu olacaksın deseydin yeterdi dediği gibi.. bende çok uzun olmuş, kısaca evladınızı ve insanlığı sevin deseydin yeterdi diyeceğim...

Bu kaleme aldığınız duygularınıza bir şiir yorumu olarak değil, bir dert paylaşmak olarak bakmak istiyorum.

Her insanın bir nebze yaşadığı, Acılar, dertler kederler, ızdırap ve hicranlar her biri bizler için bir imtihan vesilesidir.

Allah kimine ayrılık acısı, kimine ölüm acısı, kimine yokluk acısı, kimine de hastalık acısı verebilir.. bunlar insan olmanın gereği, ve imtihanda olmamızın gereğidir. önemli olan, vazife-i asliyemizi ve gaye-i hayatımızı unutmamaktır..

Belki de bu acılar, bazı şeyleri, hakkıyla yapmayışımızdan olabilir mi?
Sizleri tenzih ediyorum. Kendi nefsin adına söylüyorum.

Asıl vazife-i asliyemizi yapmıyoruz, ağlanacak halimize gülüyoruz, başımııza bir bela ve müsibet geldiğinde,

yalnız ve mukedder olarak feryat ediyoruz. İşte toplumdan kaçışın, kardeşlik fikrinden ayrılışın,

uhuvvet şualarıyla kalbi tam yoğurmayışın ceremesi bu olsa gerek...

Gözyaşlarımızı ceyhun etmeyişimizin acısını da çekiyoruz bazen. Nice menfur hadiseler içimizi burkuyor.

Gençliğin acınacak hali boğazımıza takılan bir dikenli lokma gibi bizi hüzün dalgalarıyla boğulacak hale getiriyor.

Fakat biz yine kendimize gelemiyoruz.
Bu zavallığımızı aşıp bir Heraklit edasıyla yangına, gönülleri kavuran inançsızlık ateşine ab-ı hayatla koşup söndüremiyoruz. Zira bu iş, önce kendinden başlamayı gerektiriyor.

Pehlivanlığı önce nefse göstermeyi gerektiriyor. Ve bu cihetle kendimizi yenemediğimizden, bütün bildiklerimiz beynimizde

kalıyor. Belki çürüyor ve bizi de çürütüyor. Aklımızı, hislerimizi, duygularımızı dumura uğratıyor.

Herbir insanın acısı farklı farklı gibi gözükse de, aslında gerçek acılarımız aynıdır.

Aslında her acımız doğruluktan uzaklaşmaktır.
Hakka bigane kalıp yad ellerde kapı kapı teselli arayışımız ve bundan biçare hale düşüşümüzdür, bütün derdimiz.

Yaradılanı yaradandan ötürü sevip, hümanist felsefeye takılmamaktır.

herşeye rağmen İbrahim hakkı gibi..
Gelse celalinden cefa,
yahut cemalinden vefa
ikiside cana safa
lutfunda hoş kahrında hoş. diyebilmektir.

Yaradanımız, Rehberimiz, Kudsi Beyan’ımız bir olduğu halde birbirimize düşman oluşumuzdan, bütün ızdırabımız.

Öyleyse acılarımız bir ve alemşümul dür. bu büyük dert ve yaraya tedavi sadedinde ilacımız, merhemimiz de bir olması iktiza eder.
Öyleyse bu acılar girdabından kurtulmanın yegâne çaresi, dertlerimizin davası olan,

Sonsuz Kudrete tam yönelip önce yaşayıp sonra idealimizi yaşatma azmi içinde olarak
kulluk borcumuzu tam ödemek ve bu nurlu ve ışıklı yolda ilelebet sabit kadem olmaktır.

Bize ancak merhem olacak vefalı dost ötelerdir. Öteleri elinde tutan, kâinata sözünü geçiren,

Sonsuz Kudret ve kuvvetiyle her şey ona musahhar olan ve her şey emrine itaat eden,
Yüce Sultan, Yüceler,yücesi Rabbimizdir.

uzun şiirlere uuzun yorum gibi oldu ama sizde bana yunus gibi birşeyler diyebilir siniz.Sevgili dost..

Allah yar ve yardımcınız olsun.. gönlünüzden ve yüreğinizdeki ışık hiç sönmesin..

selam ve saygılarla..

Sen bana ne yaptın sevgili ur
Gecenın bu saatinde deştin derdimi.
Yüreğimi yaktın canım benim
Ben çok iyi bilirim bu acıyı
Nasıl kakar nasılyıkar dünyanı.
Bakar görmezsin duyar konuşmazsın
Acıkmaz susamazsın
Hasılı sadece nefes alır ama yaşamazsın
Allah sabır versin yattığı yer nur olsun canım benim

Nurlar içinde yatsın İnşallah. Dualarıma Sevgili Cüneyt'i de ekleyeceğim, eğer izin verirseniz. Ben fazla bir şey yazmak istemiyorum...
Siz zaten öyle bir dile getirmişsiniz ki, benim sözlerim kifayetsiz artık.
Ölüm, hepimizin nihayeti. Benim de ömrüm boyunca yaşadığım olaylar ve hepimizin acıları benzer.
Halenur Hanım, Allah sabırlar ihsan eylesin size ve yürekleri dağlanmış herkese.
Samimiyetle derim ki: Lütfen, kendinize dikkat edin. Allah başka acılar yaşatmasın.
Saygılarımla, size en içten sevgilerimi gönderiyorum. Eminim ki, sizin dualarınız onu orada koruyordur.