ey mezopotamya..
bir sonbaharda
kaybettim umut’larımı, yarına yetişmekte olan bir sur’du memleketim.. toz bulutları devam etmekte ve mezapotamya kan revan.. .. ahmedi xani’dir yazan kalemimiz.. ’mem’ ve ’zin’ dir o esmer çocukların büyütüldüğü ab-ı aşk.. uslandırılmamış ’dicle’ydi ve ’fırat’tır ,coşkulu mezopotamya.. başkaldırının diğer adıdır güneşe yakın esmer tenli çocuklar.. ana ve baba özlemidir, elleri öpülesidir.. ve dudakları öpülmemiş bir sevgilidir memleket.. (m.g) |