tipik öz/lemlerim..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Kimsenin olmayan duvarlar ve kimsenin olmayan bir bilinç kaldı geriye. Hepsi şu: duvarlar ve bu duvarlar arasında bir kişiliğe bağlı olmayan canlı, ufacık bir saydamlık…(J.P. Sartre, Bulantı, s:249)
yalnız, sensiz ve soğuk
bir gecenin herhangi bir saatindeyim... her zamanki gibi masa başındayım soğuk ve hayalinle beraber.. sigaramın dumanıyla yazmaktayım ismimizin baş harflerini.. sıradanlaşan tavrım şair/leşmekte duvara yansıyan hayalinle.. sen olmaktayım ve yazmaktayım beni.. masa başındaki resmin, sembolizme kafa tutmakta Ve ben olmaktayım bilimsel bir edayla teori/leştirmekteyim seni.. yok/luğuna, antitez sunmaktayım gecenin kör kuyularına.. .. var/lığın ağır basmakta yok/luğun ise henüz çocuk.. (M.G) |
yukarıdaki şiirdede sanki beni tasvir etmişsiniz...
şahane benzetmeler var..
kutlamak gerek şairini..
öpüyorum şiirini alnından..