SEN GİTTİN YA
Sen gittin ya
Ansızın Gizlice... Yollara düştüm serserice Gayesizce. Sonra bir afet başladı edepsizce Şehir ağladı, ben ağladım Ben ağladım, şehir ağladı... Hani gittin ya Ansızın Sessizce... Bütün gün arşınladım kaldırımları Saydım bir bir sahipsiz çocukları. Kaldırıp baktım kaldırım taşlarına. Çomak soktum karınca yuvalarına. Yüreğim kopmasın diye yerinden Bağladım kollarımla sıkıca. Diktim gözlerimi yıldızlara Yazdım bütün cezaları hesabıma... Karşı kaldırımda minik bir kız Annesini kucakladı sınırsız... Yedi virgüllük depremle sarsıldım aniden Medet umdum duvardaki gölgemden. "Ah Ulan!" dedim kendi kendime: Annem olsaydı şimdi dibimde Bırakır mıydı böyle ortalık yerde? Bırakır mıydı bu sefil halimle? Söyleyeceklerim var şimdi sana. Kastın neydi söyle bana? Halbuki Nasıl da mutluyduk can cana! Yapışırdık aynı kanada Ve aynı tabana. Ant olsun Allah’ıma Ant olsun kitabıma! Anmayacağım adını bir daha! Sadece "Alçak!" yazacağım kapına. Bırakacağım yanına Bir ünlem ve üç nokta... Mehpare GÖKÇE |
Beğeni ile okudum.