Aslında gitmiştir giden; ama biz gitmemiş sayarız gideni her nedense ve git diye haykırırız üstüne üstlük...
Bu olsa olsa yürek yarasıdır ve haykırışıdır ayrılığın.


Sevgiyle...

…
‘Hadi, git nereye gidebilirsen. Diyeceksin şimdi muhatabına, nereye gidecek? Hadi git, gitmeye gücün yetiyorsa demek daha şık duruyor. Öyle ki bıçak sırtı yakınlığında hissettiğin o duygu, seni bir iz gibi bölüyor. Bu aslında gerçek bir fiziksel, biyolojik etmenden de kaynaklanıyor. İnsan vücudu o garip ki, anatomi uzmanları insan bedenini incelerken hep bir oran buluyorlar, bir çizgi, belli ya da gizli. Bu olmayan çizginin ardınca biz insanlar şiir yazıyoruz. Üstelik sabırla! Tutuklu, hapis ediyoruz sevdiğimizi bile. Uçucu hayaller kısmından sayfa eteklerine tutunma hali var ya, işte orada bile o görünmeyen diyor ki, aşk ya da neyse adı, hadi git gidebiliyorsan. En güzeli de uyluğun bu his ile var olması. Hiçbir gidenin gitmediği o ayrılık öykülerine gelsin bu şiir. Candan Erçetin ‘Git’ ile… '


Sağlıcakla ;)