RESÛL'E YALVRIŞ -II
Ya Resûl düştüğümüz gafletten kaldır bizi
Şefeatinle dünya ve ahiret güldür bizi Gufrânın deryasından rahmetle doldur bizi Acizim bir çareyim gayrı gücüm yetmiyor Yetiş YA MUHAMMEDİM müslimanlar ağlıyor Her gün kanlı bir şafak sanki kaldık cezada Bütün eller açılmış sana arz-ü semada Melekler zikir çeker ağlar Arş-I Âlâda Esad ile sisinin vurduğu ten kanıyor Yetiş YA MUHAMMEDİM Kahire Şam ağlıyor Yastığımız toprakdır mezarda saklı amel Kerbele çöllerinde halk’a atıldı temel Çeçenistan Katar’da ödedik nice bedel Hidayet kılda rah-ı arz firevun Kaynıyor Yetiş YA MUHAMMEDİM Uganda Fas ağlıyor Kaybolduk alemde gel gayrı bizi ara bul Ciğere büryan olmuş düşen tuzu ara bul Şikayet degil haşa yakan közü ara bul Bozulmuş ayarları kantar ayar tutmuyor Yetiş YA MUHAMMEDİM Keşmir Türkmen ağlıyor Nice kelle kestiler suç. Rahman’a inanmak Ezana göz diktiler suç .Kuran’a inanmak Müverrih gövdemizle suç islam’a inanmak Kan gölü oldu her yer toprak Can’a doymuyor Yetiş YA MUHAMMEDİM Özbek Kırgız ağlıyor Bunu gönülden yazan kalemdir Resûlâllah Ehad Nuruna mazhar alemdir Resûlâllah Aşkına mahsur olan keremdir Resûlâllah LEBBEYK YA LEBBEYK diyen Mısır’la Şam çağlıyor Yetiş YA MUHAMMEDİM gör İstanbul ağlıyor Şiir HARUN YILDIRIM HARUNİ Ehad ( eşi olmayan biricik yegane ) Mahsu (Kuşatılmış çevrilmiş) Mazhar ( bir şeyin ortaya çıktı yer ) Şule ( ateş topo ) Sezavar ( uygun ) Arz ( dünya ) Rah- ( esirgeme ) Müverrih ( tarih yazmak ) |
merhabalar şair
çok güzel bir şiir düşmüş sayfaya ve her şeyi ile iki serinin ikiside mükemmeldi kutluyorum
saygılarımla