Vuslat'ı ukbaben sandım ki yazmayınca dertler biter gönül sayfam doldu taştı sandım ki kapatınca gözlerimi ateş söner dumanını hesaba katmadım dumanın kokusu genzimi yaktı şiir mi nesir mi bilmem adeta kalemin gözleri kağıda aktı korkma ey ruhum ölmekten korkma şükür çok şükür insanlığın insanlığa kalmayan merhameti kalacak dünyada sen gülerek git gülerek ölüme eminim buradakinden daha mutlu daha mutlu olacaksın Vuslat’ı ukba da |