Sokakların Müdavimleri
Hava karanlık
Sobalı evlerin bacalarından çıkan duman Dolunayın o kudretli yüzünü sarartmış. Solmuş yüzüyle ay dede Umut saçamadı Sokakların müdavimine. Çaresiz sığındı Sokak lambasının kör ışığına. Ellerini açtı semaya Allah’a yakarıyordu belki de. Yanından geçen 2-3 iyi giyimli Cebinde gereksiz yere şakırdayan Bozuklukları verebildi neyse ki Müdavim ardı ardına sıraladı Bildiği tüm hayır dualarını. Sonra yaşlı bir adam durdu yanında Geceleri ay dedenin yolculuk arkadaşı. Ayaları aya bakan ellere yönelmedi elleri Önce yanağını sıktırdı babacan bir tavırla Ardından bir güzel saçını okşadı. Sokakların müdavimi Bu sefer söyleyemedi Kendine ezberletilenleri Alışılmışın dışına çıktı ! Gülümsedi Ağzı kulaklarına varıncaya kadar Gülümsedi... |