son bir defa
upuzun bir yolda
ıpıssız bir ağacın gölgesinden kalkıp sahipsiz zamanların büyüsüyle iteleyip bütün düşleri ardına bile bakmadan uzaklaştın döküldü ardından yaprakları ağacın damla damla adını seslendi defalarca dinlemedin iteleyip ayağınla yüreği yoluna devam ettin oysa daha birlikte sabaha vuracaktı geceler kadeh kadeh rakılara eşlek eden şarkılarda daha saklayacaktınız sevdayı filmlerin arasında sevişmelerin koynuna salacaktınız her şeyinizi ve daha soğumamıştı birlikte içtiğiniz kahve fincanda en derinde büyüyen sessizliğini parçalayıp olanca aşkıyla son bir defa lütfen dedi gitme dinlemedin gittin atilla güler |
neden giderler ki..
hiç anlamadım
hiç anlayamayacağım..
teşekkürle şiire
sevgiyle