GÖNLÜMÜN YANGINIMahallenin zıpkını gözbebeği kızların Sokaktan geçtiğinde herkes cama dökülür Eridiği tek andır kalplerdeki buzların Şöyle bir baktığında gönül evi yakılır Zampara geçinenler onu görür durulur Mahallenin namusu yalnız ondan sorulur. Herkes hayrandır ona bense ezelden deli Bir kere olsun şöyle gönül gözüyle baksa Sabah akşam duamdır akar gözümün seli Fallarda arar oldum o yalnız bana çıksa Rüyamda görüyorum beni takmış koluna Dünyalar benim olmuş yakışmışım soluna. Günlerin böyle geçer camlarda tünüyorum Olur ya geçer diye yolunu gözlüyorum Hamamlardan çıkmayıp kırk kere yunuyorum Sönmesin yangın diye hayalle közlüyorum Eriyip muma döndüm öldürür bu aşk beni Başkasına haramdır ona ayırdım teni. Annem bugün söyledi annesi haber etmiş Hayırlı bir iş için geleceklermiş bize Meğer o da severmiş artık canına yetmiş Laf söz olur diyerek gelemiyormuş yüze Bayram havası esti gönül evim şenlendi Yıllardan sonra ilk kez ruhum biraz dinlendi. En güzel elbisemi giyinip de süslendim Gözlerim yıldız yıldız sanki kayıp düşecek Rabbime şükür için beş vakitte seslendim Yüzümda güller açtı bu aşk kalp de pişecek Hüzünlere yol verdim mutluluk içiyorum Bahçemde soluyordum çiçekler açıyorum. Ayvazım DENİZ |
beni mi anlattin kiz sen:))
Sevgimlesin canim