BU AKŞAMA İÇİYORUMHangi mahrem gecelerin yüzüne gömüldü katran karası gözlerin Kaç sevda can verdi sarmaşığına dolanmış yalanlarının ayak altında . Terk-i diyar tene susayan buğday tenin Hangi sabahın ilk ışıklarını uyandırdı Bilinmez..... Ben se; Umutsuz!... Sensiz !... Bensiz!... Bir deli gönül. Ne zaman yağmur damlası düşse avuçlarıma Sabaha düşler bıraktırırdı . Sesim yırtar karanlığın yüzünü de Bir ben duyardım Bir de mahalledeki bozacı. Uyan deli gönül Bedenime rehin bıraktığın tabularımı Unut ! Yok et! Yık! Vazgeç! Uyan....... İşte o an Bu akşam. Nursel ÖZMEN-2006 |
Çınar GÖLE