ÇOBANDAN SOSYETEYE
Bulanır midem parfümden
Hafifken tezek kokusu Başım döner naz,üf’ünden Kabullenmez kalp dokusu Yatacağım çardağımda Yıldızları seyrederek Umudum ay parlağında Ak bulutlara sererek Yanaşma sarmaya sakın Sevdalı yüreğim yakar Okşanmak olsa da hakkın Elim nasır tenin kanar Fizik güzelliğin yapay Bense doğuştan doğalken Sen kendine bul binek tay Binip sırtını dağlarken Dağda ovada çobansam Güneş ten,sevda kalp yakmış Şayet düzende yabansam Can ruhum imana akmış Ömrümde bir gül koklarken Saplattı kalbime diken Sevgide beni yoklarken Sende aşk mevsimlik iken Sevgimiz kalpte tasdikli Mevsimlik değil ömürlük Esnek kalbinse lastikli Aşk sobesine kömürlük Kendine keriz çağır da Devam ettir yanlışlığı Gönül kulağı sağırda Beklemem aşk karşılığı Koklayamazsak da gülü Ömür boyu sevenleriz Bağışla ey kalbi ölü Dikeni gül edenleriz Geziyorken ova,kırda Sürüme al gül yedirtmem Gülün kadrini bir sor da Ölürüm de laf dedirtmem Gariban doğal çobanım Oynamışsam gururunla Bu düzende bir yabanım Gelme benle uçurumla M.Sıddık SOLMAZ |