YİNE MÜBAREK BİR BAYRAMIN;
BURUKLUĞU,
ISSIZLIĞI,
YALNIZLIĞI,
VE SENSİZLİĞİ ÇÖREKLENDİ ÜZERİME
EY BABAM!...

Hani karanlık bir gecenin,
Gölgesinde ki karaltı misali.
Ya da ayazda elleri, ayakları
Donmuş aciz emsali.

Su gibi,
Ekmek gibi,
Gülün bülbüle
Bülbülün güle hasreti gibi.
Ben babamı özledim.

AH BABAM!
Gittiğin günden beri
Her şey gitti.
Ve her şey bitti aslında.
Ve gitti...
Geri gelmemecesine
Ve dönmemecesine.
Keşke gitmeseydin de
Uzaklarda olsaydın
Görmesem de göremesem de olurdu seni
Ama yalnız duysaydım sesini.
Ve o telefonda ki puslu nefesini,
Uzaklardan bir selamınla yetinseydim de
Ama yetim bırakmasaydın beni.

EY BABAM!
Kimsenin kimseye vefası yok.
Anam öyle,
Kardeş desen kara taş misali.
Her fırsatta ağızlarından çıkanlar
Ve her kelimesi başımı yarmakta.
Ve başını okşamaya kıyamadığın küçük Gülser’in her yeri onlarca kanamakta...
Ben hepsinden geçtim be babam
Ne birine bacım denmesi ne de gardaş
Ne de birine anam denmesi
O kadar canımı acıtmıyor da,
Biri birine babam deyince
Çok zor geliyor
İşte onu kaldıramıyorum.

Gül yüzlü babam
Sensiz olmuyor.
Hem de yerin hiç dolmuyor.
Hiçbir şey değil de ,babasızlık koyuyor be babam
Çoğu zaman ağlıyorum.
Ve resmine bakıp yüreğimi dağlıyorum
Sensizliğime sessizce,
Ve sessizliğimde sensizce
Kaybolup gidiyorum
Ama biliyor musun?
Kimse duymuyor.
Ve sana kimse uymuyor.

Eğer sen olsaydın...
Geceler katran karası olmazdı,
Yıkılmazdı kalelerim bir bir başıma.
Zehir değmezdi tertemiz aşıma
Sana diyorum babam !
Yine bir bayram geliyor ve yeni bir bayram
Sessizce ve sensizce
Ve ben bir kez daha seni özlüyorum.
Ve ben sensiz bayramları sevmiyorum...