en büyük küfür olsun bundan sonra ağzında ismim
kesme sözümü
onun da kanı var
üzerine sıçrar
küçükiskender

kan kokusuna sığınmış zavallı bir ahh
künyesinde yazılı adından daha da güzel kaderiyle
macerası tükenmiş hayalin peşinde yalın ayak koşuyor
düşmüşler şehrinin
bir sevenim olsa çiçeği
daha henüz yapraklarını dökmüş
say say hep aynı numara
uğraşma boşuna
kelimeleri sevmeyen harfler gibi

gün ışığından sıyrılmış
ölü ten rengi bakışların
göz kapaklarının altından savrulmak için çırpındıkça
tanıdık bir öfke mesafesi kadardır günah
işlemiyorsan tertemiz kalbinin kenarlarına
denk değilsindir o gittiğin yolda
git git hep aynı muamma
yorulma boşuna
bir hatıra kendini de hatırlatır mı acaba

her tekrarla savrulur insan
bilmediği uçsuz bucaksız yarınlara
zamana tutunmuştur ayrılık
hayatın kazâsında
kılmayı bilenler içindir vuslat
bilmeyenler için ezâ
yan yan hep aynı ateş
atlama boşuna
gövdeyi tetikliyor sadece alev

hayalleri damarlarına akmamış varlık için
alabildiğine yoğun duymaktayken kendini
sanrıya üşüşen düşler geçidiydi indirdiğin
durup dinledin ney/i dinledin
tanrıyı bağışla
çünkü sır çözülmedi daha
konuş konuş hep aynı mânâ
anlatma boşuna
aşık olmayı bilmiyorum
öğret bana


alicengizoyunu
(… beni sevmedin ki, rahat ol… senin ki yanlızca yanlış teşhis…)