temmuzun sıcağında üşüdüm be annem
üzerime güneş zemheri kusuyor
temmuzun sıcağında üşüdüm be annem ayrılık hasretin gamzesiymiş güldükçe yüreğime kahırlar batıyor annem temmuzun sıcağında üşüdüm be annem hayat meçhule uzanan yoldur annem inişli çıkışlı dibe vurmuş umutlar ve kahır yastığına başımızı yaslatan hatıraların yorgunluğu’dur duy beni annem temmuzun sıcağında üşüdüm be annem çaresizliğim cehennemi kahır güllerini dökmekte ömrüme temmuzun sıcağında üşüdüm be annem bol kepe harcadık umutlarımızı ne çıkarsa bahtıma yaşıyoruz annem gülmeyi unuttuk ya güldükçe yüreğime kahırlar batıyor be annem pembeler uçtu tozu kaldı umudumuzun temmuzda yaprak dökmekte hayatımız dibe vurmuş kalaysız dünya sen bizi yaktın yalanın halkasına ömrümüzü astık yinede yetmedi doymadı be annem mahmudiye düzkaya |