Düşlerim beyazdı benim...
bir düşüm vardı...
mutluluğun kokusunu resmetmiştim sonsuzluğun içine fırça darbelerim mis kokuyordu düşümde gökyüzünde hep gülüyordu beyaz bulutlar denizim; minik minik dalgaların oynaştığı mutluluk deryasıydı ölmüş zaman dilimlerim bile mutluca yatıyordu mazilerimde… fırça darbelerim pembeden başka renk atmazdı düşlerimin içine herşey pembe ve tonlarında akıyordu sonsuzluğuma… fakat; ummadığım bir anda köhnemiş bulutlar sardı birdenbire etrafını düşlerimin!... gözlerimi açtığımda yanaklarım ıslanmış, gözpınarlarım acı fışkırıyordu kirpiklerime… düşlerim ağlamaklı; hıçkırıklar düğümlenmişti nefeslerim artık hüzün kokuyordu zaman dilimlerimde… denizimde dalgalarım hoyratlaştı; gökyüzünde beyaz güverteleri yoktu artık bulutlarımın fırçam düştü elimden; kayboldu birden… hayat... hayat düşlerimi çalmıştı ummadığım bir anda… zaman dilimlerim kan kokuyor; düşlerimi doğrarken sonsuzluğun içine... fakat; umutlarım taze yine de… umutlar gizlemiştim bir zamanlar; yüreğimin izbelerine… gözyaşlarımla ıslatacağım; acılarım büyütecek biliyorum umutlarımı her damlasıyla bir dünya kuracağım gözyaşlarımın hepsi mutluluk kokacak...biliyorum… düşlerim öldü belki; umutlarım boy verecek yakın zamanda... sahtelikler kaybolacak gözkapaklarımın içinde yaşayan düşlerimde… biliyorum; ve inanıyorum ki; mutluluklar çığ olup akacak yüreğime yarınlara ısmarladığım gülücüklerimde.... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |