Korkak kalplerle
Yaşanıyorken ay yanığı gecelerde
Dudaklarında cesareti gördüm kadın!
.
.
.

Güneşe korkak kalplerin
Birbirlerine benzer siluetleri
Ay yanığı gecelerde

Aynıdır o yüzden *şarkılarındaki tasvirler
Tavaf eder durur çünkü korkak kalpleri
Benzer karaltılar çevresinde

Unutma!

İnsan kendi *sesiyle söylemelidir şarkısını
Özündeki ayrıntılar ayrıcalığıdır varlığının

Bu yüzden söyleyeceğin şarkıları da
Güneşli günlerde *bestele kadın!

Bestele ki
Tasvirlerin güneşe korkak
Benzer dimağlarla ötekileşsin

Arzular
Her zaman
Beklenenden erken sürükler
Bedenleri ölüme
Sorgular bu yüzden benim gibiler
Kara deliklerini hayatın

Ve
Kemiksiz dillerinin pervasızlığında
Çöllerdeki hurma bahçelerine inat
Sahra *fındık bahçelerine
*Yağmur yağdırmayı beceremeyen
Tanrıyı bekler dururlar asırlardır

Tarihi sahra kuyuları
Ya da utancı örtmeye yetmiş
Tek yaprak incir mahrem örtüsü
Arzularıma zamansız tavan be kadın

Şu an olduğu gibi…

O karanlık kuyuların dili olsaydı
Emin ol ortak kelamları şu olurdu;

-En derin gerçek
Özüne sarkıtılan ip uzunluğu kadardır ölümlü!

Bakar mısın şu yaptığıma
Niyeti esaslı bir aşk şiiri yazmaktı sana
Bu biçarenin

Affet beni!

Ne dersin
Bırakıp tüm mecburiyetlerimizi bir kenara
Bu gece
Deliler gibi sevişelim mi kadın?

(Yıldıray Kızıltan/2009)