İçgüdüsel yıkımını özlüyorum aşkın… ///

.
.
.


*Kadim bir aşka öykünüyorum bu aralar!

Güneş krallığında
Sağanağa…

Yağmur ormanı derininde
Kuraklığa…

Hep bildiğim sonumu
Usulca
Ve
Usta bir hattat zarifliğinde
Mühürlüyorum sonra
Seviştiğim en isyankar dudaklara


/…/


*Yeniden doğabilseydim küllerimden;

Düşünmeden teslim ederdim ellerine ruhumu
Sırt üstü yatar
O buğulu sesinden çıplak bedeninin
Dinlerdim
En müstehcen aşk şiirlerini
Saatlerce



*Küllerimden doğabilseydim yeniden;

Umursamadan
Oluşacak birinci derece yanıkları ruhumda
Okşardım saatlerce
Saçlarındaki ateşin
Sarı cehennemini


*Doğabilseydim küllerimden yeniden;

İnanç sınırlarına tepki
Dalıverirdim hiç düşünmeden
Mayın tarlalarına
Al beni çığlıklarına yalın ayak koşar
Sımsıkı sarılırdım bedenine bin parça


*Ve yeniden küllerimden doğabilseydim;

İnan ki
Mutlu olurdum
*Her zaman!

*Her/ li zamanlar;
*Hep senin yanın…

*Hep/li mekanlar;
Daima senin adın…


/…/


*Bu aralar kadim bir aşka öykünüyorum!

Bir katedral kulesinde
Günaha inliyorken bedenim
Ürperiyor cennet kırsalına hapis ruhum
Doyamıyorum
Bereketli cehennem bağlarının
İlk bozumlarındaki
Kan kırmızı şehvete

Ki
Yükseğinde o kutsalın
Sebebi korkudan mıdır bilinmez
Titriyorken dizlerim
Çığırtkan dev bir çanın yağlı urganına
Çoktan bağlanmış oluyor
Günahkar ellerim


-*NOTAFOR-

Nova Roma meydanında bir infaz...

Suç Zina!

Değişmez fon müziği
Katledilenlerin ruhlarına geçici huzur...

Müzik;
Elbette Zamfir!

(Yıldıray Kızıltan)