KARANLIKLAR...
kaldırımlar, içimde üşüyen bir çocuğun ayak izleri, kaldırımlar...
bir çocuk, karanlıkta parlayan, yakamoz gözleri... yanıyor, kanıyorum her defasında, onunla gözgöze geldiğimde... tozlara bulanmış yüzü ve çaresiz bakışları ... sorular, tonlarca, içime sorup durduğum o, yol boyunca... ne varsa, kararır içimde. karanlık odalara döner içim ... ayaz bir gecede, yıldız yıldız, caddelere düşen şehir ışıkları , aydınlatmıyor içimdeki karanlıkları... arabalar, karınca kümesi insanlar... belli belirsiz ayak izleri ... yönsüz bir boşluğa akar gibi... bir çıkmaz sokaktır sanki hayat... kimi varır ulaşacağı yere. kimi kaybolur izbelerinde hayatın... kimi mutlu... kimi hüzünlü... kimi yorgun... "hayat bu..." diyemiyorsun ki.. yanarsın bir volkan gibi, içten içe... bir denizin hali gibi, gider gelir içimde gelgitler.. |