Mutsuz aile çocuklarıyız biz.Mutsuz aile, çocuklarıyız biz Kimiz delidir, kimiz fakir, Bir gemiye bindik, gidiyoruz biz Kaderin elinde, hepimiz esir. Savrulduk durduk biz hayat yolunda, Cümle âleme, rezil rüsva olduk. Çok şeyler söylendi, bizler hakkında, Sonunda çareyi, gurbette bulduk. Kimiz okudu, kimiz kaçtı, Mutluluk yolunda, hep yelken açtık. Gemiz su aldı, içimiz yandı, Gurbetten gurbete tohumlar saçtık. Gurbete kök saldık aş ekmek derken, Bir iken kırk olduk, gurbet elinde. Ve duyduk ki bir gün, çocuk severken, Meğerse güz gelmiş, bizin haneye. Dal sarı, yer sarı, derken ağaçta, Döküldük dallardan, bir, bir yerlere. Tutunduk derken, tam fani hayata, Genç yaşlı verildik, rüzgâra yele. Aklımda anılar, başım önümde, Düşündüm çok zaman gittiğim yolda. Dilim var kalbim var, günah içinde, Yine’ de, cennet var, neyse aklımda. Para pul dersen bak, elimin kiri, Sarardım soldum şu genç yaşımda. Bana lazım bir tek, bir mezar yeri, Varsa haber ver, olsun aklında.. Ahmet Yüksel Şanlı er 30 Temmuz 2013-07-30 Antalya |