Mağrurdu, adım kırmızı gül der övünürdü
"Aşk dendi mi ben orda" o bilmez ki figürdü
Bir el koparır gonca iken, işte bu sevgi
Elbet de güzel işte neden belli bu ilgi
Hep övgü duyar belki bu yüzden de kibirli
Bülbülse aşıkmış ötemezmiş ki bu denli
Derler ki dikenler bile batmaz bu nasıl iş
Ellerde solarlar kokusuz sorma meneviş

Mevsim değişir gonca gülüm nerde sorulmaz
Devran bu döner böyle cevapları bulunmaz

İçtendi diğer gül mavi renk sanki özünde
Dik başlı duruş hak arayış hep de sözünde
Efsunlu gülüşler ama hep güvenilirdi
Hep kavga halindeydi, yaşam zordu bilirdi
İstekse basit, renkli çiçekler dolu bahçe
Dallarda güzellik ve sorun olmasa lehçe
Amber kokular sarsa bütün dünya nasıl mis
Birleş hadi hiç durma yapar ayrımı iblis

Mevsim değişir sanki değil etrafı sessiz
Bak işte umut kurtuluşun masmaviyiz biz

Rüzgarsa eser dalgalanır şimdi denizler
Saklar bulutu gökyüzü canlandı filizler
Yok kimsesi üryan hele hep kırmızı güller
Gerçekleşiyor sanki edilen tahayüller
Bak mutluluğun resmi ebem kuşağı günler
Elbet mavi gül dünde kalır hep o hüzünler
Tek yaprağı kalmıştı gülümser yine efsun
Ektim tohumum bak bitecek işte bu füsun

Mevsim değişir işte bahar bahçelerim hep
Özgürce açar gül ve uçar serçelerim hep

Mef’ûlü / Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün