CANANIM SENİN
Zaman diliminin gün batımında
Özlemler konmasın düşüne senin Üşüyen özlemin iz düşümünde Gelmesin kötü hal başına senin Niye hüzün yağar dağdan, tepeden Bacadan çıksalar, girer kapıdan Ağustos ayında, kardan, tipiden Kurbanım o hilal kaşına senin Sevda deryasına ümitsiz dalma Hasret yokuşunda nefesiz kalma N’olursun üzülüp hicrana salma Razı olmam gözde yaşına senin Hayrolmayan işe, perde kapansın Rahiyalar coşsun, tüm şemler yansın Bu dil huşu ile, adını ansın Başımı koyayım döşüne senin Ahkam değil ey can, nefes kesilsin Can kulak açılsın ve de susulsun Hisar burçlarına, hilal asılsın Gitmez mi nazlı yâr, hoşuna senin Ömrün günlerinde, yok dersin ahenk Hüner sende canım, sevdiğine denk Sendeki güzellik en güzel mihenk Karışmam bu yüzden, işine senin Böyle dolu dizgin koşarken zaman Hazan mevsiminde hüzün ne yaman Aşk-ı muhabbete diyorken aman Böylece takıldım peşine senin Teselli esvabın, giyerek salın Sadakatle yere değerken alın Sonu vuslat derler, gittiğim yolun Alıştım attığın taşına senin Acil sesleri var , kalp vuruşunda Vakur var her zaman o duruşunda Şaşırtırsın her dem ses verişinde Yazdığım gider mi, hoşuna senin “Lüzumsuz rastladı, kışına senin” Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ MİHENK: 1-Mihenk taşı 2. Birinin değerini, ahlakını anlamaya yarayan ölçüt |